zondag 30 december 2012

nieuwsflits ;-) 30-12-2012


vuurwerk van de bovenste plank
De schatting is dat er dit jaar voor 75 miljoen eurootjes aan vuurwerk de lucht in zal gaan. Ondanks het feit dat volgens peilingen de bevolking weinig vertrouwen heeft in haar financiële positie in 2013 gaat de portemonnee wagenwijd open voor dit knallende goedje.

Ach, de pakketjes die wij kochten toen de kinderen nog thuis waren van 15,00 euro’s vallen toch niet op in die 75 miljoen, dus..
Samen gaan we morgenavond net na 12 uur middernacht de straat weer op en genieten van al die sterretjes en knallen. In ons geval...gratis en voor niets...

Goede jaarwisseling gewenst!

Klik onderstaande linkjes aan


vertrouwen in de economie



en wat dacht je van deze...

vrijdag 21 december 2012

en er was geen plaats meer ...

Scherenkust Zweden

   In 2006 gingen wij op vakantie met een camper. Onze bestemming is telkens dezelfde; Scandinavië. Eerst de lange tocht over de Duitse Autobahn. Daarna door Denemarken en tenslotte de laatste “grote weg” loodjes richting Gotenburg. 
  Het was eigenlijk al voorbij etenstijd, rond half zeven, dat we het toch wel welletjes vonden. We reden een schiereiland op om een camping te zoeken. Er zouden hier verschillende campings zijn, dus we dachten het voor het uitzoeken te hebben. De 1e camping zat vol. De 2e camping zat vol enz. Een Tom Tom hadden we nog niet en tenslotte tolden we rond op het eilandje en wisten zelfs de weg niet meer. Al rondjes rijdend kwamen we steeds bij dezelfde campings terecht. 

  We kregen nu toch echt honger en ten einde raad keken we naar een plekje langs de weg om de nacht door te brengen. Langs een weg met aan de éne zijde prachtige villa’s en aan de andere zijde landbouwgrond zag ik een plekje achter een bomenrij. In Zweden heb je het recht van vrij kamperen, maar voor de zekerheid belden we aan bij het huis aan de overkant. Een aanvaring met de gewoonten en misschien politie kun je niet gebruiken in het buitenland. De bewoonster bood ons aan om achter haar huis te gaan staan. We reden met de camper door het hek. De auto met de kinderen en een vriendin erachteraan. 

  Wat een vertrouwen in de mensheid. Ze was alleen in dat grote huis, haar man zat in Zwitserland. De enige voorwaarde was dat we op tijd zouden opstappen, want ze ging zelf de andere dag op reis. We beloofden ruim voor de aangegeven tijd, ik geloof 10.00 uur, weer weg te zijn. 

  Daar zaten we dan eindelijk. Een camper en twee tentjes en een bordje met pasta om half tien in de avond. Maar zo gelukkig. Een plek om te ontspannen. Je tijdelijke persoonlijke vierkante meters. 

  Zo moeten Jozef en Maria zich gevoeld hebben. Moe van het zoeken. Ontheemd door de afwijzingen. Eindelijk....Een dak boven hun hoofd en een plek om het gewicht van je voeten te halen. Een plek voor jezelf. En dan zat Maria ook nog met die zwangerschap. Nergens lees je over vrouwen die zich over haar hebben ontfermd in die laatste zware uurtjes. Jozef stond er helemaal alleen voor. Ach, de romantiek die wij er zo graag omheen verzinnen, zullen zij allerminst hebben gevoeld.

  Eén ding is zeker. Door deze gebeurtenis zo lang geleden, hebben wij voor altijd een plek in de tijd. De komst van onze Heer op deze aarde, en zijn verzoenende werk voor ons, heeft de weg naar de toekomst vrij gemaakt. Wie kan geloven als een kind in dat wat Jezus voor ons heeft gedaan, zal niet bedrogen uitkomen. Ontheemden, dat zijn wij hier, maar een plek is voor ons bereid. Niet achteraf en weggestopt, maar in het volle licht.



Een mens te zijn op aarde
in deze wereldtijd
is leven van genade
buiten de eeuwigheid
is leven van de woorden 
die opgeschreven staan
en net als Jezus worden
die ‘t ons heeft voorgedaan

(Gezang 172)

Fijne dagen gewenst




maandag 17 december 2012

nieuwsflits ;-) 17-12- 2012


Soms valt een bericht extra op tussen alle nieuws via radio, tv en internet. In een nieuwsflits ga ik daar kort op in. Het is de bedoeling om in zo min mogelijk woorden, liefst met een knipoog, te proberen het nieuws te ontzenuwen of te relativeren.
Wetenschappers in Texas hebben het grootste zwarte gat ooit ontdekt. Het is 17 miljard x groter dan onze zon.

Kanttekening: Onze Vader in de Hemel had deze holle knikker al een eeuwigheid in het oog.

Klik hier voor het nieuwsbericht

zondag 16 december 2012

uitglijder



  Een doorsnee doorzonwoning wordt het toneel van een enorme uitglijder. 

  Niels en Vera zitten rustig te ontbijten. De keuken bestaat uit een vast gedeelte langs de muur en een keukeneiland dat zich tussen de keuken en de eettafel bevindt. Op dit eiland is de spoelbak met kraan. 

  Niels heeft zijn ontbijt klaargemaakt in de keuken en is vervolgens naar de tafel gelopen. Nu alles verorbert is wil hij zijn theekommetje in de spoelbak zetten. Terwijl hij het kopje met zijn hand boven de spoelbak manoeuvreert ontwaard hij een beest in de hoek hiervan. Het alarm gaat af in zijn hersenpan. Spin.....! Hij wil zich omdraaien om weg te rennen van dit vreselijke tafereel, maar de gladde vloer staat een dergelijke stunt niet toe. De sokken vinden geen vaste grond en voor hij het weet ligt hij languit tegen de bank aan gekwakt. Van schrik en desoriëntatie blijft hij liggen. 

  Zijn vrouw Vera die deze scène van een enkele seconde aanziet, en geen weet heeft van de spin, raakt in paniek. Haar net verworven echtgenoot ligt ineens languit door de kamer heen. Ze snelt op hem af. Er schiet van alles door haar hoofd .... het lijkt minstens op een flauwte of gut een hartaanval...

  Ze knielt bij hem neer, maar het enige wat hij uit kan brengen is....spin....! Het huilen staat Vera nader dan het lachen en tranen prikten inmiddels in haar ogen, maar nu blijkt dat het allemaal gaat om een spin wordt ze boos. Al deze heisa voor een spinnetje, maar wat voor één. Als je de verhalen van Niels moet geloven was het wel een supergrote spin. Zo groot heeft hij ze hier nog nooit gezien. 

  Het huishoudentje herpakt zich en de spin blijkt volgens Vera toch net iets te groot te zijn om te pakken. Helaas voor de achtpotige wordt de stofzuiger erbij gehaald. Nadat het beest is verzwolgen door het apparaat wordt er een prop keukenrol in de buis gestopt. Want deze rustverstoorder willen ze echt niet nog een keer tegenkomen.

vrijdag 14 december 2012

stemwijzer 2


  Waar een 1 is komt zeker ook een 2. 
Stemwijzer heeft voor mij ook een 2e betekenis. 

  Trek het woord uit elkaar en daar verschijnt stem wijzer. Dat kan een politieke lading hebben. Bij mij heeft het ook een andere betekenis. Gebruik je stem wijzer. En als ik dat tegen iemand zeg is het wel tot ‘Irene’ zelf. 

  Zonder mezelf op de borst te slaan, kan ik wel stellen dat ik redelijk goed van de tongriem ben gesneden. Hmm, ook zo’n uitdrukking waar ik nu voor het eerst goed naar kijk. Goed van de tongriem gesneden. (Dat kleine ‘dingetje’ onder je tong. Als dat te kort is, kunnen baby’s minder goed drinken, en volwassenen misschien minder goed of snel spreken.)  Enfin. 

  Goed gesneden, dat wel, maar de rem is soms lastig te vinden. Wanneer je dan goed op dreef bent lijkt het wel of de woorden direct uit je hersenen over de tafel uitgestort worden. Soms komen ze uit je hart, dan heb je spreekwoordelijk het hart op de tong. Het zal wel iets daar tussenin zijn. Mijn ervaring is dan toch vaak niet zo goed. Wanneer je weer eens de woordenstroom heb laten lopen en je beziet het geheel achteraf, dan ben je er niet zo blij mee. Ad rem, oké, maar onstuitbaar, niet oké. Helaas is het laatste dan toch soms wel het geval. Gebruik je stem wijzer. 
  
  Er staat in de Bijbel dat je bedachtzaam moet spreken. Een mens vindt vreugde in een goedgekozen antwoord, de juiste woorden op de juiste tijd - hoe voortreffelijk is dat. (Spreuken 15 vers 23). 

 Je tong branden of bijten op je tong, kan zo verschrikkelijk pijnlijk zijn. Mijn Oma zei altijd in haar wijsheid: “Dat komt omdat je met je tong meestal de grootste zonden doet.” En daar zit een forse kern van waarheid in. Het is dus goed om je te beraden voor je je mond opendoet. En als je dan gaat spreken, laten het dan woorden uit het hoofd en uit je hart zijn. Opbouwend en niet afbrekend. Draag de goede kant van je hart op de tong!

  Gebruik je stem wijzer.

woensdag 12 december 2012

stemwijzer 1


  Zo tegen het eind van het jaar komen in de media weer de bekende thema’s ter sprake. Wat was het hoogste, het diepste, het leukste..... Vanmorgen hoorde ik op de radio wat het meest gegoogled woord is van dit jaar nl. stemwijzer. Mijn brein ging ongemerkt aan de slag met dit woord. Al hersen-goochelend kwam ik op het volgende relaas.

  Stemwijzer werd uiteraard gezocht in verband met de verkiezingen van dit jaar. Mensen lijken zelf niet te weten waar zij politiek staan en proberen via deze mogelijkheid hun weg te vinden in het partijenbos. De uitkomsten zijn dan soms zo ‘verrassend’ dat de gebruiker vervolgens echt niet meer weet wat hij moet kiezen.

  Kiezen, we mogen blij zijn dat wij dat mogen. Het maakt wel niet zoveel uit, want überhaubt welke partij dan ook zal bij een coalitie toch water bij de wijn moeten doen. Zover dus de politiek wat dit betreft.

  Wat ik zelf steeds weer leuk vind aan de verkiezingen is de uitwerking die dit heeft op een dorp. Vooral zo rond het tijdstip van de warme maaltijd, of net daarna, komen mensen druppelsgewijs de huizen uit. Een kleine maar opmerkelijke stroom kabbelt rustig doch gestaag richting het stemlokaal. Ook wij, manlief en ik, bevinden ons meestal in die stroom. Op een of andere manier doe je dit dan toch samen. Ik zou de gehele dag kunnen, woensdag is mijn vrije dag, maar stel dit toch uit. Het geeft me een gevoel van saamhorigheid. Allemaal mensen, gezichten die ik stuk voor stuk ken. Levend in een vrij land waar dit mag en mogelijk is. Jammer dat zovelen niet stemmen, omdat het toch niets uitmaakt volgens hen. ‘So be it’ maar dit gevoel van een vrije samenleving zou ik niet willen missen. 

  Daar staan we dan. In de rij, want ja, wie op dit tijdstip gaat moet aansluiten. Eindelijk ben je dan aan de beurt. Je naam wordt hardop gezegd, het heeft bijna iets religieus, en dan mag je. Met een geheimzinnige trek om je mond stap je uit je hokje en stopt het dichtgevouwen biljet in de bus, en dan is het moment weer voorbij. De magie van een stemmer, in een vrij land, in een bekende omgeving, omgeven door vertrouwdheid.

Komt na 1 niet  2....?


woensdag 28 november 2012

politiek 1


Rutte verbreekt zijn verkiezingsbeloftes.....

Ik ben niet van plan deze blog als een politiek platform te gaan gebruiken, maak je geen zorgen. Daarvoor heb ik er trouwens te weinig verstand van. Ik zou dan de krantenberichten enz. nauwlettender moeten gaan volgen. Maar soms zie ik dan toch iets wat een glimlach op mijn gezicht tovert......

Rutte gaat door de knieën en geeft toe dat hij beloftes moet breken. De oppositie gaat hier natuurlijk met alle graagte vet overheen, want als een politicus eenmaal bekend staat als onbetrouwbaar, komt ie daar nog maar heel moeilijk van af.....

De uitspraak van Alexander Pechtold maakte mij aangenaam wakker vanmorgen.
“Rutte lijkt mijn moeder wel. Die zei ook altijd dat ze winst had gemaakt als ze twee jurken had gekocht voor de prijs van één!” *

Ook als Rutte de ‘boel’ bij elkaar houdt, gaat hij een zware periode tegemoet. Zijn tegenstanders zijn met slechts strootjes waarschijnlijk al weer vetgemest voor de volgende aanval.

* Bij het tuincentrum hier verderop staan plantjes voor € 2,00 pst. en 3 voor € 5,00. Wanneer ik er maar 2 nodig heb, geeft dat me toch het gevoel dat ik mezelf tekort doe als ik er dan maar 2 neem.


maandag 26 november 2012

voedselbank



  Het is zover, ik ga in de supermarkt bij ons in het dorp zoveel mogelijk mensen motiveren om boodschappen te doen voor de voedselbank. Bij de ingang staat een vrijwilliger die mensen informeert en bij de kassa’s sta ik. Mijn karretje is beplakt met posters met het logo van de organisatie. Het zijn altijd enerverende uurtjes. De reacties van de mensen zijn heel uiteenlopend. Kanttekening is natuurlijk dat ik bijna elk gezicht hier ken, en zij kennen mij, min of meer.... Hier een paar voorbeelden.....

  Iemand komt door de schuifdeuren binnen en probeert de vrijwilliger te ontwijken, maar helaas wordt er toch aangesproken. Men schudt met het hoofd iets naar beneden geneigd... 
Deze groep mensen, constateerde ik, loopt op twee manieren vervolgens bij mij langs:
  • Of men zegt gewoon gedag tegen mij, de vrijwilliger achter het karretje, en loopt met het hoofd omhoog langs geheel overtuigd van zijn of haar keuze.
  • Of men kijkt volledig door mij en langs mij heen. Ik ben verandert in lucht. Mensen die normaal gedag tegen mij zeggen, oppervlakkige kennissen, kijken alleen maar in mijn karretje, alsof ze zich generen voor hun eigen gedrag.
  Ik heb dan een beetje moeite om mijn lach in te houden en niet gewoon zelf het initiatief te nemen in het groeten, maar dan zou ik hen nog meer in verlegenheid brengen. Kortom, zij hebben een probleem en ik niet.

  Dan blijft de gevende groep over. De mensen die je niet negeren. De mensen die aandachtig de instructie bekijken en nog even vragen wat er allemaal gegeven kan worden.
 ‘Slechts’ een pakje koffie of thee van een oudere, vergelijk ik in mijn hoofd met het penningske van de weduwe.
Kinderen die trots met een flesje afwasmiddel naar de kar lopen....

  Toch sprongen twee gevallen er specifiek tussenuit.

  Een echtpaar had boodschappen gedaan en de jongen bij de ingang gemist. Hij zal wel met iemand anders in gesprek zijn geweest of zo. Wanneer ze bij mijn karretje komen zegt de man: “Hé, nu hebben we niets gekocht voor deze luitjes”. Zijn vrouw zegt dat hij daar wel een beetje laat mee komt. De man loopt terug, laat zich uitgebreid informeren en loopt opnieuw de winkel in. Vervolgens pakt hij het eerste in aanmerking komende artikel, een pakje koffiemelk, en gaat achteraan in de rij voor de kassa staan. Zijn vrouw staat lacherig bij mijn karretje en ziet het allemaal aan. Kijk het was maar één pakje, maar ik heb de man verzekerd dat het wel een uniek exemplaar is. Lachend lopen ze beiden de winkel uit. 
  Later staat een mevrouw af te rekenen bij de kassa en roept mij met mijn karretje naar zich toe. “Ja, ik had alleen sigaretten nodig, maar dit is voor jullie”. Er ligt daar gewoon een berg boodschappen waar je een huishouden mee kunt voeden op een koude winterdag. Met alleen drie pakjes caballero loopt ze de winkel uit.
Echt de zonnestraaltjes van iedere vrijwilliger.

  Er is echt ontzettend veel opgehaald. De organisator hier in het dorp heeft de buit op de foto gezet.

  En ik, ik ken mijn pappenheimers weer na zo’n sessie......

PS: mocht je artikelen in je kerstpakket vinden die je hoogstwaarschijnlijk in de toekomst weg gaat gooien....omdat de houdbaarheidsdatum is verstreken of zoiets....informeer even naar een adres bij jou in de buurt om het in te leveren bij de....VOEDSELBANK.

woensdag 21 november 2012

buitenkerkelijk


(Romeinen 2 vers 9 t/m vers 16)

  Geloven doe je in de kerk, of in ieder geval vanuit de kerk, vanuit dat wat je hebt geleerd. Onze westerse kerk. Maar is er ook “geloof” buiten de kerk om? Is er daar ook heil? Ja, er is wel degelijk heil buiten de kerk. De geest van onze Here God waait waar hij heen wil en gaat alle kerken te buiten. Via de kerk, maar ook langs andere wegen probeert God mensen te inspireren tot het enige, waar het tenslotte om draait: gerechtigheid, barmhartigheid, herdersschap. De kerk, de Christenen, hebben wat dit betreft beslist niet het alleenrecht. Hoe bijzonder de positie van de kerk ook is, bruid van de Here Jezus, God zal zich niet alleen tevreden stellen met dat wat zich binnen de muren van de kerk bevindt. Hij zet zijn vermogen, zijn erfenis, niet op één paard. Er staat te veel op het spel. Het is Hem om de wereld begonnen, want heeft zijn Zoon niet voor het behoud van de ganse wereld zijn bevrijdende werk gedaan. Niet alleen voor de Joden, en de Christenen, maar ook voor hen die het woord nog niet hebben ontvangen. De negertjes in Afrika en de Indianen in Amerika. 

  Paulus heeft dit begrepen. God laat zijn geest overal werken. “Heidenen” zegt de apostel, “die de wet niet hebben”, kunnen “van nature doen wat de wet gebiedt - zij tonen, dat het werk der wet in hun harten geschreven is.” 

  Als je dit zo hoort is elke willekeurige “New Age” aanhanger, die uit zijn hart bezig is met het goede, heilig. Dat is niet wat de apostel bedoelt. Heilig ben je, wanneer je al deze dingen doet uit liefde voor de Heer. De kerk, heiligen, is een verzameling van mensen met héél veel eigen meningen, maar met één gemeenschappelijk iets: “De liefde voor de Heer”. Zij kiezen bewust voor de gestorven en opgestane Heer als hun leider. Dat gaat met vallen en opstaan. Toch mogen zij vertrouwen op zijn genade. Maar, dat maakt de schare van de Heer te beperkt. Dus nogmaals niet alleen kerkmensen.

  We hebben wel iets gemeen met de eerder genoemde “heidenen”. We werken samen met hen mee aan het “Verborgen Koninkrijk” van God. De wereld zoals Hij hem uiteindelijk wil hebben. Met onze gemeenschappelijke honger en dorst naar gerechtigheid horen wij en zij daar op een zalige manier thuis.

(Lezen Jesaja 19 vers 19 t/m vers 25.)

  En dat daar soms mensen bij zullen zijn die er zeker in de tijd van Jesaja, niet op voorhand bij hoorden, blijkt wel uit onze tekst. De Egyptenaren en mensen uit Assur zullen samen met Israël gedrieën gezegend worden. En tot ieders verbazing staat er zelfs dat de Egyptenaren zich daadwerkelijk tot de Here zullen bekeren. 

  Laten we dus zo ie zo, heel voorzichtig zijn met het geven van onze mening over mensen, die anders zijn dan wij. Waar we vreemd tegenaan kijken. Ook hier zitten aanhangers tussen van het “Verborgen Koninkrijk” van God. En wie weet, onder de ergsten van de ergsten, de “Egyptenaren” van onze tijd, zitten de mensen die zich zullen bekeren tot de Here, en met wie wij samen zullen gaan werken aan het werkelijke heil van God. Dus ogen en oren goed open, en het “oordeel” ver weg, tot in de hemel, want daar zal het uiteindelijk en alleen geveld worden.



woensdag 7 november 2012

stroper wordt kweker


Paulus, waar komt die man eigenlijk vandaan?
Na wat 'gestruin' op het internet het volgende:


  Zover ik heb kunnen vinden wordt zijn naam voor het eerst genoemd in Handelingen bij de steniging van Stefanus en wel in Hoofdstuk 7 vers 58, (en zij legden hun mantels af aan de voeten van een jonge man genaamd Saulus) en in vers 60 blijkt zijn instemming met de vervolging van de Christenen (En Saulus stemde in met zijn terechtstelling).

  Paulus groeide op in Tarsus. Vermoedelijk was zijn moeder Joods en zijn vader een Romein. Op zijn 12e werd hij naar Jeruzalem gestuurd om daar te studeren onder Gamaliël van de school van Hillel. Dit was blijkbaar een beroemde school. Hij logeerde bij familie.

donderdag 1 november 2012

oorverdovend


  Handelingen 15 vers 1 en 2. Er ontstond een hooglopende discussie of volwassen ‘nieuwe broeders’ besneden diende te worden. In vers 11 wordt dit weerlegd en in vers 12 wordt de Heer geprezen om zijn wonderen onder de heidenen.

  De gemeente zit bijeen in het zaaltje waar, zoals vele malen hiervoor, de vergadering wordt gehouden. De gehele dag pakken wolken zich al samen, en stort de hemel regelmatig zijn voedende water over de aarde uit. Tegen de ramen hamert de regen, en ook hierbinnen is de atmosfeer onstuimig. Het is dan ook niet zomaar een vergadering. In deze vergadering gaat het niet over wie volgende week de bloemen voor de eredienst gaat verzorgen, of welke dames verantwoordelijk zijn voor de reiniging van de kerkzaal. Nee, in deze vergadering lijkt het wel of de geesten van de tijd samenpakken. De onderwerpen zijn zwaar en gewichtig. Doop en Avondmaal. Oud en Nieuw. De één vindt het zus en de ander zo. Als bokken keren mensen de horens naar elkaar. De gemoederen lopen hoog op. 

  De oude Hendrik zag het niet zitten om naar de vergadering te gaan.

woensdag 24 oktober 2012

Door één deur (tje)


Bij Handelingen 19 vrs. 19 en 20
Efeze had een florerende haven, maar werd steeds meer economisch afhankelijk van het toerisme vanwege de tempel die er stond voor Artemis, godin van de vruchtbaarheid.

 Ik zat gisteren naar een aflevering van ‘De wereld draait door’ te kijken. Steeds meer wordt er op de radio gewag gemaakt over de items die in dit programma worden behandeld. Vandaar dat ik het tijd vond om eens wat afleveringen te bekijken. En inderdaad, de interviews zijn interessant en er zit vaart in het programma. Het kijkt lekker weg. 
  Er is een item waarin Matthijs van Nieuwkerk een korte inleiding geeft bij stukjes uit televisie programma’s. Deze zijn heel vermakelijk. Versprekingen, valpartijen en grappige sketches passeren de revue. Geboeid zit ik aan de buis gekluisterd en een glimlach siert mijn gezicht. Dan komt er een filmpje waarin een Amerikaanse TV dominee wordt geïnterviewd door een Nederlander. 
  De Nederlander staat met een bijbel in zijn hand en de TV dominee zegt iets in de trant van: “Halleluja, praise the Lord”. 
  De Nederlander zegt: “Weet je hoe je dat in het Nederlands zegt: GVD”. 
  De dominee lacht zijn meest blinkende glimlach en zegt recht in de camera: “Halleluja, GVD”. 
  De zaal ligt plat, en ik kan er niet aan ontkomen, ik lach ook. En daar zit hem nu net de angel, ik vind dat ik er niet om mag lachen, maar hij is er toch, die lach. 
  In dit land hebben we vrijheid van meningsuiting. Je kunt het niet verbieden dat een dergelijk iets op de TV komt. 
  Nederland, vrijheid blijheid. Alleen zo kunnen we met elkaar door één deur blijven gaan. Ieder zijn dingetje, ieder zijn groepje en ieder zijn humor.

  De televisie kan wel uit. Ik ga even op de bank liggen...knijp mijn ogen dicht tegen het zonlicht...zak weg...ik droom...Efeze 2012... ik loop door een winkel......

vrijdag 19 oktober 2012

Bidden? Helpt!


  Soms kunnen we onze emoties niet meer aan. Dat kan om verschillende redenen zijn. We lopen over van vreugde of we lopen over van verdriet. Hoe dan ook, er komt ineens een punt waarop we de emmer van onze emotie over voelen lopen.

  Een zangeresje met een goede kritiek, in één van die talentenshows die Nederland tegenwoordig rijk is, slaat haar handen ineen. Verbijstert door het feit dat men haar zo geweldig vindt. Het emmertje loopt over en ze springt een gat in de lucht, emotie in zijn pure vorm. Een gericht “Yes” klinkt uit haar mond, als een gebed. Het gaat verder dan een reactie van mens tot mens. Het is een reactie naar binnen en naar boven, daar waar ‘iets’ zich aan laat spreken. 

  Het tegenovergestelde is natuurlijk iemand die slecht nieuws krijgt. Ook bij zo iemand loopt het emmertje over. Soms direct, maar vaak in de besloten kring van geliefden of wanneer men eindelijk alleen is en de volheid van het slechte nieuws over zich heen laat gaan. Ineen krimpend kermt men gericht naar binnen en naar boven, daar waar ‘iets’ zich aan laat spreken.

  Het zit in ons, het is ver weg, maar wanneer het emmertje overloopt, spreken we het aan. Bidden is een natuurlijk iets. We doen het allemaal. Bidden, mediteren, hoe je het maar noemen wilt. We kijken omhoog.

zondag 14 oktober 2012

verschillen in de kerk




  Waarom toch al die verschillen in de kerk??

  Waarom predikt de één dit, en de ander dat..?

  Zijn er soms mensen die niet toegelaten werden tot de Evangelische tak, daar ze geen volwassen doop hadden ontvangen? Geen volwassen doop....geen aandeel in de gemeenschap. Al ben je gedoopt als kind, en heb je als volwassene die doop bevestigd met je ‘ja’ woord bij je belijdenis. Helaas pindakaas. Niet genoeg, niet compleet. 
  Vanuit de traditionele kerk wordt er al niet beter gereageerd. Ik heb het verhaal gehoord van een voormalig Evangelisch gedoopt lid, we noemen hem Ed. Deze is echter omgevallen met die poppenkast, zoals Ed dat zelf noemt. Nu Ed zich heeft gewend tot een doorsnee Nederlands Hervormde kerk kreeg hij te horen dat hij niet aan het avondmaal mocht, omdat hij geen belijdenis had gedaan. Op zijn argument, dat hij volwassen gedoopt is en hij het onnodig vindt om de belijdenis die hij daarbij heeft afgelegd nog eens te herhalen, was het antwoord: helaas pindakaas, niet genoeg, niet compleet. In tweede instantie heeft de dominee over zijn hart gestreken en hem uitgenodigd aan het volgende avondmaal deel te nemen, maar de dominee is zover ik het begrijp teruggefloten door de kerkenraad. Ed was hier zo ontdaan over, dat hij er vol sarcasme over sprak.
  Toen ik het laatste verhaal vertelde aan onze, over het algemeen, rustig kalme dochter, schoot zij volledig uit haar slof. Het zal toch niet waar zijn. Verbijsterd en hoofdschuddend keek ze me aan.
Dit brengt me tot de volgende anekdote.

  Komt een gelovig man in de hemel. Samen met Petrus is hij op weg.

maandag 8 oktober 2012

slapeloosheid


  Heb ik in een vorig blog de loftrompet geblazen over mijn drie katten, moet ik vandaag toch ook een tipje van de negatieve sluier oplichten.

  Ik kamp nog steeds met een vervelende hoest. Nadat ik mij ter rustte heb gelegd begint     de keel weer zijn aandacht op te eisen. Eénmaal met mijn hoofd op het kussen lijkt al mijn gevoel zich te concentreren op dit kleine lichaamsdeel. Na een korte nachtrust ontwaak ik om ca. 2.00 uur en begin opnieuw te hoesten. Uiteindelijk ben ik het geblaf zat en besluit even naar beneden te gaan en een kopje thee met honing voor mezelf in elkaar te flansen.   
  Wanneer ik de kamer binnenkom staan daar al twee slaperige broederlijke koppies op me te wachten. Ze horen me natuurlijk aankomen en denken: “Hé, is het nu al morgen?” De derde en wat oudere kat piept met zijn kop boven een kartonnen doos uit, een restant van de boodschappen van gisteren, die hij zich heeft toegeëigend. Het duurt vervolgens niet lang of het echte circus begint. De oude heer wil zo nodig naar buiten en de twee broertjes krijgen nachtelijke energie en zitten elkaar luidruchtig achterna. Kijk, dit alles bij elkaar houdt mij meestal tegen om uit bed te gaan. Katten hebben geen horloge om. Hun innerlijke klok gaat volledig met de realiteit aan de haal bij zo’n ongewone actie van hun vrouwtje. Hun realiteit is: vrouwtje beneden...ochtend!
  We zijn inmiddels een kwartier verder. De thee staat op temperatuur te komen, broertjes rennen nog steeds door de kamer en de oude heer probeert nog steeds al rond paraderend mij naar de achterdeur te lokken en mauwt, zacht doch dringend, als een terzijde geschoven muurbloempje.
  De thee is na een half uurtje op en de ogen worden zwaar. De drie viervoeters hebben inmiddels een nieuwe slaapplaats ingenomen en het wordt tijd om weer naar bed te gaan.
  En eh..katten, ik zou ze toch echt niet willen missen.

donderdag 4 oktober 2012

verwarming



  Wanneer men woont in een oud huis, dient men op de hoogte te zijn van de gebruiksaanwijzing van het huis. Dit bewijst het volgende verhaal.

  Er was eens een jongen, we noemen hem Sven. Hij woonde op kamers en tezamen met 2 meiden deelde hij de bovenverdieping van een voormalige bakkerij annex woonhuis, uit het begin van de vorige eeuw. 
  Op de overloop bevindt zich de gemeenschappelijke keuken. Onder het schuine dak is een  kleine deur die leidt naar de ruimte waar zich de verwarmingsketel bevindt. Ze hebben elk uiteraard een eigen kamer.
  De dames gaan gebukt onder het regime van deze jongeman, die denkt dat hij vanwege zijn leeftijd de lakens uit kan delen. Ze komen regelmatig in verzet tegen zijn onbegrijpelijke huisregels. Zoals de meeste dames gewoon zijn, laten ze hun frustraties flink oplopen. Uiteindelijk resulteert dit in een ongecontroleerde woede uitval, die dan weer niet begrepen wordt door Sven. Het lijkt zo net het verhaal van een doorsnee huwelijk, maar dan met één heer en twee dames. Enfin, terug naar het probleem.
  In de keuken hangt een radiotor om het geheel te verwarmen. Deze staat zomer en winter aan. Dit tot groot ongenoegen van de dames. ‘s Zomers, wanneer het zonnetje zijn warme stralen op het dak laat rusten zetten de dames, zodra ze thuiskomen, de verwarming uit, gooien het raam open en snuiven het inmiddels opgestoken verkoelende windje op. Even lekker luchten maar.... dan verschijnt Sven. Achter de rug van de dames om klapt hij het raampje dicht, omdat hij het vindt tochten. Vervolgens draait hij de verwarming aan. De dames horen het dichtklappen van het raampje en het daaropvolgende draaien aan de verwarming met grote ergernis aan. Uiteindelijk komen ze in verzet en confronteren Sven met zijn belachelijke actie. Sven antwoordt dan steevast met: “Jullie kennen dit huis nog niet. Het is nodig anders gaat het niet goed met de ketel. De verwarming moet aan!” 
  Sven heeft zich ingeschreven voor een woning, zodat hij eindelijk echt op zichzelf kan. Het behoeft geen betoog dat de dames zijn uiteindelijke vertrek met vreugde beleven. Ze kunnen hun geluk niet op en wanneer ze van hun studie thuis komen genieten ze van het feit dat de verwarming uit is en het raam wijd open kan staan.
  De avond valt en de dames maken zich op om van hun nachtrust te gaan genieten, maar ze voelen zich niet op hun gemak. Een vreemd geluid lijkt het bovenhuis te zijn binnengedrongen. Het valt bijna niet te lokaliseren. Twee dames, wat schrikkerig op zoek naar de oorzaak van dit schurende en slijpende geluid. Alsof er ergens iemand aan het zagen is. Ja, hoe klinkt het nu eigenlijk. Uiteindelijk wijzen hun oren als een loepzuiver kompas richting keuken. Het geluid komt vanachter het deurtje van de ketel. Goede raad is duur. Beiden hebben weinig zin om zich in het hok te wagen. Dan gaat er een lichtje op: “Zou dit iets met de radiator te maken hebben. Moest hij daarom altijd aan van Sven?” Ze draaien de knop om. Na enige tijd en wat gehik en gezucht vanachter het deurtje vandaan, zwijgt het schurende geluid. De woeste ketel hervindt zijn rust.
  Ik ben benieuwd naar jullie volgende ontdekking want... ja dames, een oud huis heeft een gebruiksaanwijzing.

dinsdag 2 oktober 2012

'ontstressen'



Wie had dat ooit kunnen denken, Irene in de revisie. 
Lang heeft het autootje doorgesukkeld, maar nu moet het toch even nagekeken worden. Volgende week heb ik een afspraak met een deskundige en dan zal blijken of een likje verf voldoende is. Mocht dit niet het geval zijn, dan moet misschien de motorkap open. Ik ga natuurlijk uit van het eerste. 
Hier thuis slijt ik mijn uren. Ik doe niet veel daar ik tevens geveld ben door een vervelende verkoudheid. Mijn keel lijkt wel schuurpapier en ik hoest me de nacht door. Wanneer ik me ‘s morgens heb aangekleed ligt daar de hele dag voor me. Lezen kan ik niet, geen concentratie genoeg voor. Ik zit maar een beetje en doe de hoogst nodige boodschappen. 
Gelukkig ben ik niet alleen. 3 katten zijn de gehele dag om mij heen. Er is er altijd wel één die om aandacht vraagt en die geef ik graag. Katten hebben het ideale leven en het ideale karakter. Zij doen echt helemaal niets tegen hun zin. Ze slapen een gat in de dag. ‘s Morgens, ‘s middags en een groot deel van de avond liggen ze, ofwel gestrekt, ofwel opgerold, in een jaloersmakende slaaphouding. 
In de Bijbel staat: “Aanschouw de mieren gij luiaard”. Er had voor mij achter kunnen staan: “Kijk eens naar een kat gij gestreste”. 
Niets kan een mens, in ieder geval mij, een rustiger gevoel geven dan een spinnende kat op schoot of naast je op de bank. 
Ze leren me te ‘ontstressen’, helemaal gratis voor niets.

dinsdag 21 augustus 2012

vakantie


 
 De zomervakantie staat voor de deur. Kinderen hebben al een enkele week vrij, en de straten in het dorp worden al stiller. Mensen zijn weggetrokken naar vakantiebestemmingen. 

  Ik vind het een verwarrende tijd. Het hele jaar kijk ik uit naar de vakantie. We hebben weer een campertje gehuurd en trekken er waarschijnlijk weer richting Scandinavië op uit. Toch weet ik alweer zeker, dat ik de laatste dag voor vertrek overspoeld wordt door een gevoel van weemoed. Ik hoop dat het zonnetje schijnt, en de laatste was buiten kan drogen. Wanneer ik dan in mijn eentje een gestolen kopje koffie drink, bekruipt me dan altijd een gevoel van “Waarom moeten we eigenlijk weg. We hebben een heerlijke tuin. De was hangt te wapperen, en ik heb eindelijk wat vrije tijd voor mezelf. Waarom blijf ik niet gewoon thuis.” Ik zie op tegen de reis. Ik zie op tegen het feit dat ik de kinderen wel drie weken niet zie. Wanneer er dan ook nog één van de katten langs mijn benen strijkt, weet ik het helemaal niet meer. Daar zit ik dan. In al mijn weelde, met het gevoel dat ik weg moet

  Een mens is een raar ding. Wil altijd iets anders als dat wat voor zijn neus staat. Ben ik druk aan het werk, verlang ik naar de vakantietijd. Is het dan eindelijk zover, verlang ik naar de gewone regelmaat. Bang voor het onbekende?

  Straks rijden we weer over de grens en eten we in ons bekende eethuisje in een Duits stadje wat we altijd als eerste stop aandoen. Lopen langs het strand bij Neustad, en langzaam krijg ik er zin in. Dan is de volgende stop in Tvååker Zweden. Ook dit voelt inmiddels als bijna thuis. Deze twee tops doen we heen en terug aan. Al jaren nu. Daarna is het onbekend waar we de volgende avond ons hoofd op het kussen neerleggen. En dan heb ik het echt wel naar mijn zin. Al snel zakken man en ik in een ritme dat ons allebei goed bevalt. Raken steeds meer op elkaar ingespeeld, veel beter dan thuis. Al snel besef ik dan dat ik een bevoorrecht mens ben. Heerlijk op vakantie, lekker veel lezen, en héél véél mooie natuur. Ik hoop dat ik de kans heb het één en ander vast te leggen, en jullie er deelgenoot van te maken.

Ik wens jullie allemaal Psalm 121 toe.

Tot slot een gedicht dat ik gemaakt heb. 

Zomer

De zomer staat voor de deur
De velden dragen bloemen in alle kleur
Het seizoen van vrijheid mogen we ontvangen
Brengt bij ons het reizigers verlangen
Verre oorden spiegelen een ander bestaan
Zodat we de koffers willen pakken, en gaan
Geluk is ineens alleen ver te zoeken
Snel een vliegreisje boeken
Alsof de duivel ons op de hielen zit
Storten we ons in een dollemans rit
En zijn we dan eindelijk in dat verre oord
Gooien we alle principes over boord
Niets is te gek
Op ons vakantiestek
Geld wordt uitgegeven als water
Zorgen maken we ons wel later

Dit is voor velen een ideaal
Scoort hoog op de vakantieschaal
Toch is het goed eens stil te staan
Waar we daadwerkelijk op onze levensweg naar toe gaan
Boeken wij in ons hoofd wel een reisje
Richting hemelparadijsje
Zoals we onze route plannen
Zouden we ook onze bijbel moeten verkennen
Want eenmaal zijn we in dat verre oord
Gooit onze Vader alle aardse schatten over boord
We mogen reizen van onze Heer
Naar de zon, het heerlijke weer
Je bagage is compleet
Als je je in de Heer geborgen weet
Met deze bepakking in je tas
Ben je overal vrij, in verre oorden en Polders gras