dinsdag 21 augustus 2012

vakantie


 
 De zomervakantie staat voor de deur. Kinderen hebben al een enkele week vrij, en de straten in het dorp worden al stiller. Mensen zijn weggetrokken naar vakantiebestemmingen. 

  Ik vind het een verwarrende tijd. Het hele jaar kijk ik uit naar de vakantie. We hebben weer een campertje gehuurd en trekken er waarschijnlijk weer richting Scandinavië op uit. Toch weet ik alweer zeker, dat ik de laatste dag voor vertrek overspoeld wordt door een gevoel van weemoed. Ik hoop dat het zonnetje schijnt, en de laatste was buiten kan drogen. Wanneer ik dan in mijn eentje een gestolen kopje koffie drink, bekruipt me dan altijd een gevoel van “Waarom moeten we eigenlijk weg. We hebben een heerlijke tuin. De was hangt te wapperen, en ik heb eindelijk wat vrije tijd voor mezelf. Waarom blijf ik niet gewoon thuis.” Ik zie op tegen de reis. Ik zie op tegen het feit dat ik de kinderen wel drie weken niet zie. Wanneer er dan ook nog één van de katten langs mijn benen strijkt, weet ik het helemaal niet meer. Daar zit ik dan. In al mijn weelde, met het gevoel dat ik weg moet

  Een mens is een raar ding. Wil altijd iets anders als dat wat voor zijn neus staat. Ben ik druk aan het werk, verlang ik naar de vakantietijd. Is het dan eindelijk zover, verlang ik naar de gewone regelmaat. Bang voor het onbekende?

  Straks rijden we weer over de grens en eten we in ons bekende eethuisje in een Duits stadje wat we altijd als eerste stop aandoen. Lopen langs het strand bij Neustad, en langzaam krijg ik er zin in. Dan is de volgende stop in Tvååker Zweden. Ook dit voelt inmiddels als bijna thuis. Deze twee tops doen we heen en terug aan. Al jaren nu. Daarna is het onbekend waar we de volgende avond ons hoofd op het kussen neerleggen. En dan heb ik het echt wel naar mijn zin. Al snel zakken man en ik in een ritme dat ons allebei goed bevalt. Raken steeds meer op elkaar ingespeeld, veel beter dan thuis. Al snel besef ik dan dat ik een bevoorrecht mens ben. Heerlijk op vakantie, lekker veel lezen, en héél véél mooie natuur. Ik hoop dat ik de kans heb het één en ander vast te leggen, en jullie er deelgenoot van te maken.

Ik wens jullie allemaal Psalm 121 toe.

Tot slot een gedicht dat ik gemaakt heb. 

Zomer

De zomer staat voor de deur
De velden dragen bloemen in alle kleur
Het seizoen van vrijheid mogen we ontvangen
Brengt bij ons het reizigers verlangen
Verre oorden spiegelen een ander bestaan
Zodat we de koffers willen pakken, en gaan
Geluk is ineens alleen ver te zoeken
Snel een vliegreisje boeken
Alsof de duivel ons op de hielen zit
Storten we ons in een dollemans rit
En zijn we dan eindelijk in dat verre oord
Gooien we alle principes over boord
Niets is te gek
Op ons vakantiestek
Geld wordt uitgegeven als water
Zorgen maken we ons wel later

Dit is voor velen een ideaal
Scoort hoog op de vakantieschaal
Toch is het goed eens stil te staan
Waar we daadwerkelijk op onze levensweg naar toe gaan
Boeken wij in ons hoofd wel een reisje
Richting hemelparadijsje
Zoals we onze route plannen
Zouden we ook onze bijbel moeten verkennen
Want eenmaal zijn we in dat verre oord
Gooit onze Vader alle aardse schatten over boord
We mogen reizen van onze Heer
Naar de zon, het heerlijke weer
Je bagage is compleet
Als je je in de Heer geborgen weet
Met deze bepakking in je tas
Ben je overal vrij, in verre oorden en Polders gras