maandag 14 januari 2013

'onze reus'


  Onze reus is weg. Oké, hij was wel niet onze reus, maar hij voelde als onze reus.

  Jaren stond hij bijna gecentraliseerd in ons buurtje in de achtertuin van een bejaarde man. De man is niet meer. Het huis is leeggehaald, maar zijn boom was er nog. 

  Wij weten nog dat hij kwam. Een steeltje van misschien een metertje hoog. Kleine takjes prijkten bovenin zijn stammetje. Maar kleine boompjes worden groot. Zijn stam torende rijkelijk voorbij onze daken. Zijn takken reikten ver over de grenzen van het smalle tuintje.

  Vele generaties mussen hebben reeds gewoond in zijn takken. Duiven vonden er een goed heenkomen. Keken wij door ons achterraam, dan waanden wij ons in andere oorden. Een grote groene weelde was ons deel. 

  Maar de meningen over de boom waren verdeeld. Kijk, wij zaten aan de ‘loef’ zijde van de boom. Dat wil in dit geval zeggen, dat de schaduwen, die hij in steeds grotere mate wierp, ons niet deerden. De buurtbewoners die aan de ‘lij’ zijde van de boom woonden, zagen zijn groene weelde slechts als een zwarte vlek die hun zon liet verbleken. Het moge duidelijk zijn dat, nu zijn ‘plantvader’ is overleden, hij hem spoedig zou moeten gaan volgen. De geruchten gonsden al. 

  Ik hoor de gemotoriseerde zagen. Zij splijten de stilte en vernietigen de boom. Zijn trotse takken worden door de brandgang gesleept, richting..ja waarheen...waarschijnlijk het vuurpeloton. Een waardig einde voor deze houten rakker. Moge zijn takken nog éénmaal geborgenheid bieden. Moge hij branden in een gezellige huiskamer. Flikkerend opgaan in een warme gloed.

  De tijd snelt voorbij. De takken van de boom overspannen 25 jaar. Een kwart eeuw geschiedenis sterft een beetje......

ashes to ashes, dust to dust!
voor de één een weemoedig afscheid...
voor de ander het einde van de schaduwlast...





7 opmerkingen:

  1. Ja zoon, het leven neemt zijn loop...en de tijd een loopje met je boom.
    Grts Mam

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het is wel jammer hoor. Er is een heel leuk prentenboek over een boom. Ik mee een eik. Dat ie door onweer omvalt en er een klein nieuw boompje begint te groeien en dan weer die hele cyclus van vogels, die nestjes gaan bouwen enzo.

    Je schrijft zo, dat ik het voor me zie.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Zonde van zo'n mooie boom, hij heeft zo zijn best gedaan!
    Je hebt het wel heel mooi beschreven Irene!!

    Groet,Marga

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja Marga, zonde...maar jah, hij was ook wel heel erg groot voor het buurtje... echt een Ceder zoals het plaatje aan het begin.
      Grts Irene

      Verwijderen
  4. Altijd een beetje sneu als zo'n grote boom het leven laat. Ik houd van bomen. Niet om ze te aanbidden zoals je wel zal begrijpen maar omdat ze zo indrukwekkend kunnen zijn....De redcedar is zeer duurzaam. 100 jaar op de bosbodem en nog altijd geen spoor van verrotting. Geen wonder dat de tabernakel van red cedar was. Het hout is een beeld van de onvergankelijke genade van onze God...Daarnaast wordt een red cedar ongeveer 1000 jaar oud.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Kijk, dat wist ik nou weer niet, dat ze zo onverwoestbaar zijn en voor het 'Godshuis' werden gebruikt, zal ik heus wel gelezen hebben, maar het was niet ingezonken.
      Grts Irene

      Verwijderen