vakantie Engeland 1e dag

  .....We hebben een reisje gemaakt naar Engeland. Een week met de hele bups in een auto gepropt. Gezelligheid ten top natuurlijk. Het zou niet interessant zijn voor een ieder om elk voorvalletje te lezen, maar we hebben genoeg meegemaakt om een kleine selectie te maken. Een greep midden uit de 1e dag. Overtocht Calais/Dover/autorit naar Milford on Sea.......

Het bekende aanzicht
The white cliffs of Dover

Het eiland wat je ziet is Isle of White.

   De typisch Engelse kust van Dover komt in zicht en na wat foto’s te hebben geschoten gaan we naar beneden naar de auto. Het is weer even wennen met dat links rijden, maar al snel heeft manlief de draad weer te pakken. We zijn een uur eerder over en vader en dochter hebben besloten de toeristische route te nemen langs de kust. Dat valt een beetje tegen. De zee kun je niet zien, daar zit een betonnen wering voor en de weg is druk. Veel verkeer en er lijkt overal wel wat te doen. We schieten geen zier op.

Snoephuisje langs de weg

Zomaar...

  De uurtjes gaan doorwegen en we krijgen toch wel honger en stoppen bij een bar restaurant. Het is een modern spul met in het midden een grote bar voor een grote glazen wand met flessen. Ruim en licht. We krijgen een lunchkaart en de ober, een wat oudere spraakzame man, vraagt wat wij willen drinken. "Thee, ijsthee en koffie", antwoorden wij. 

  “IJsthee?” vraagt hij, “Wat moet ik me daarbij voorstellen?” Dit kennen ze hier schijnbaar niet. Hij mompelt even in zichzelf en zegt dan “IJsthee met citroen denk ik en...” schoondochter knikt instemmend en hij zegt dat hij wat gaat brouwen. 

De ijsthee

  We horen hem doormompelen achter de bar terwijl hij druk doende is met een klein theepotje. Wanneer hij eindelijk klaar is komt hij ermee aan tafel en legt precies uit wat hij heeft gedaan. 

  “Eerst een laagje gekookt water, dan de theezak erin, zodat de ‘flavours’ vrij kunnen komen in het hete water. Dan het zakje eruit. Aanvullen met koud water. Citroen erin.” Het glas zit vol met ijsblokjes en volgens hem moet er nu veel suiker in. Schoondochter proeft en knikt verbaasd en instemmend. Dat is precies goed. De man glundert niet, dat kun je het niet noemen, maar heeft een professioneel en waardig lachje om zijn mond. Meer van, zo zou het moeten, punt uit. Hij neemt onze lunchbestelling op en haast zich weer weg.

  Nu is het wachten geblazen. Het duurt best wel even en dan komt de hij nog even langs om te zeggen dat alles ‘homemade’ is en het zijn tijd nodig heeft.

  Dan komen de broodjes. Geen hard stokbrood, maar lekker knapperig. 
Gesmolten kaas en lekkere gesmolten roomboter. een genot om te verorberen. Daarna komt hij vragen of we nog 'in' zijn voor een toetje. Het ziet er allemaal geweldig uit op de kaart, maar gezien de reis die we nog voor de boeg hebben, slaan we af.

Het laatste stukje van de lekkerste brownie ooit

  We drinken het laatste restje thee en dan komt hij alsnog langs schuiven met zijn chocolade brownie. We moeten hem proeven. Gratis met de complimenten van de zaak. Die van Harrods, het beroemde warenhuis in Londen, waren de beste, maar deze kok benadert de smaak volgens hem. En inderdaad, de lekkerste die ik ooit op heb. Cake struktuur bovenop, overgaand in een zompige bodem, waar je tand afdrukken in te zien zijn. Dan is het toch echt tijd om op te stappen en we haasten ons naar de auto om de kilometertjes te gaan vreten.

Aan het strand op 5 min. lopen van ons huisje.

Zelfde plek, maar dan met de zon in de rug. De overkant is Isle of White