sparen

  Sparen, we doen het allemaal. We sparen voor de oude dag, via onze pensioenvoorzieningen. We sparen voor iets leuks, duurs, of praktisch...stel dat de wasmachine het begeeft.

  Laurens spaart ook. Elke week krijgt hij zakgeld van zijn moeder. Elke week 2 Euro. Hij vraagt dan of hij twee munten krijgt, twee munten van één Euro. Eentje om iets te kopen, en eentje om te sparen. 

  Van een WC rolletje heeft hij een spaarpot gemaakt. Hij heeft de boven en de onderkant dichtgeplakt en daarna heeft hij de rol met prachtig cadeau papier beplakt. In een folder vindt hij een plaatje van de doos van Lego die hij graag wil hebben. Het is een heel dure doos van wel bijna 100 Euro, maar hij is vastbesloten, die doos wordt van hem. Elke week gaat er weer een muntje in de spaarpot, die al aardig zwaar begint te worden, en elke week koopt hij een kleinigheidje van de andere euro. Soms wat snoep, en soms ook niets. 

  Als hij de etalage’s bekijkt van het winkelcentrum in het dorp, ziet hij bij de speelgoedwinkel een supergave voetbal. De bal is in de aanbieding en ziet er als echt uit. Als hij thuis komt, vraagt hij aan zijn moeder of hij de bal mag gaan kopen, maar moeder wil hem eerst eens even zien. Samen gaan ze naar het pleintje. Moeder vindt de bal toch best wel prijzig, en zegt dat Laurens nog een hele goed bal heeft. Jammerrrrr, denkt Laurens. 

  Als hij ‘s avonds in bed ligt denkt hij er nog eens over na. Hoeveel geld heeft hij eigenlijk nog in zijn portemonnaie zitten? Snel roets hij uit zijn bed en telt de muntjes. Hij komt maar tot de helft.....maar eh, wat zit er in zijn spaarpotje. De mooie doos is even vergeten en snel maakt hij de onderkant van de spaarpot open. De muntjes kletteren op zijn bureau. Het zijn er best wel veel, en ook een briefje plukt hij uit het rolletje. Van Oma gekregen voor zijn rapport. Dat is wel zonde om uit te geven, dus dat propt hij snel terug. Hij telt de muntjes en dan komt hij wel aan het bedrag. Wat er over blijft gaat terug in de spaarpot en Laurens plakt het bodempje weer dicht. Je ziet er niks meer van. 

  De andere dag gaat hij samen met moeder de bal kopen. Van zijn eigen spaargeld, dat wel, maar ergens in zijn achterhoofd voelt hij zich een beetje schuldig. Hoe moet het nu met die mooie Lego doos. Zou er nu wel genoeg geld zijn als het schooljaar straks echt voorbij is en zal Oma dan ook nog wat geld geven voor zijn eindrapport? Nou ja, hij heeft nu heel veel plezier van zijn supergave-echte voetbal en loopt glunderend op zijn vriendjes af en al snel gaat hij op in zijn spel.

  Het zijn de laatste dagen op school en de rapporten worden uitgedeeld. Laurens kan met gemak over en Oma doet weer een flinke duit in zijn spaarpotje. Samen met Moeder knipt hij de spaarpot open en samen tellen ze het geld. Het is niet genoeg.....Ondanks dat elke week een euro in het potje belande is het niet genoeg. Laurens trekt een lip en is teleurgesteld. Hij had zich zo verheugd op de zomervakantie en het in elkaar zetten van de auto en het spelen ermee. Had hij die voetbal nu maar niet gekocht. Had hij het potje maar dichtgehouden. Stom, stom...stóm.

  Moeder ziet de teleurstelling. Zij wist allang dat de spaarpot niet toereikend zou zijn.... zelfs met de extraatjes van Oma was het nog krap aan. Moeder pakt haar portemonnaie en legt nog wat munten bij de rijtjes die ze samen gemaakt hebben, en dan nog een briefje...

  Laurens kijkt op met een glimlach van oor tot oor. “Wauw!...dankjewel mam!”

En niemand was ooit zo blij met een doos van Lego.

Mattheüs 13:44.

Het Koninkrijk van de hemelen is net een schat die ergens in een stuk land ligt en door iemand wordt ontdekt. Die man stopt de schat vlug weer in de grond. Hij is zo blij dat hij alles wat hij heeft, verkoopt. Dan koopt hij het stuk land, met de schat erbij.

Laurens, dat zijn wij. We sparen en sparen, maar sparen we wel alles wat we sparen kunnen? Alles op alles zetten. Is het heil van ons af te zien?

Laurens, dat zijn wij. De moeder, dat is God.

Wanneer al onze spaarcentjes op tafel liggen, past God de rest erbij. In Jezus Christus wordt er niet geteld, er wordt een berg van genade over de tafel gestort.

Dat zouden wij uit moeten stralen.....mensen bevrijdt van zonden...mensen met het oog op de toekomst.....mensen wandelend in het levenslicht.