woensdag 12 december 2012

stemwijzer 1


  Zo tegen het eind van het jaar komen in de media weer de bekende thema’s ter sprake. Wat was het hoogste, het diepste, het leukste..... Vanmorgen hoorde ik op de radio wat het meest gegoogled woord is van dit jaar nl. stemwijzer. Mijn brein ging ongemerkt aan de slag met dit woord. Al hersen-goochelend kwam ik op het volgende relaas.

  Stemwijzer werd uiteraard gezocht in verband met de verkiezingen van dit jaar. Mensen lijken zelf niet te weten waar zij politiek staan en proberen via deze mogelijkheid hun weg te vinden in het partijenbos. De uitkomsten zijn dan soms zo ‘verrassend’ dat de gebruiker vervolgens echt niet meer weet wat hij moet kiezen.

  Kiezen, we mogen blij zijn dat wij dat mogen. Het maakt wel niet zoveel uit, want überhaubt welke partij dan ook zal bij een coalitie toch water bij de wijn moeten doen. Zover dus de politiek wat dit betreft.

  Wat ik zelf steeds weer leuk vind aan de verkiezingen is de uitwerking die dit heeft op een dorp. Vooral zo rond het tijdstip van de warme maaltijd, of net daarna, komen mensen druppelsgewijs de huizen uit. Een kleine maar opmerkelijke stroom kabbelt rustig doch gestaag richting het stemlokaal. Ook wij, manlief en ik, bevinden ons meestal in die stroom. Op een of andere manier doe je dit dan toch samen. Ik zou de gehele dag kunnen, woensdag is mijn vrije dag, maar stel dit toch uit. Het geeft me een gevoel van saamhorigheid. Allemaal mensen, gezichten die ik stuk voor stuk ken. Levend in een vrij land waar dit mag en mogelijk is. Jammer dat zovelen niet stemmen, omdat het toch niets uitmaakt volgens hen. ‘So be it’ maar dit gevoel van een vrije samenleving zou ik niet willen missen. 

  Daar staan we dan. In de rij, want ja, wie op dit tijdstip gaat moet aansluiten. Eindelijk ben je dan aan de beurt. Je naam wordt hardop gezegd, het heeft bijna iets religieus, en dan mag je. Met een geheimzinnige trek om je mond stap je uit je hokje en stopt het dichtgevouwen biljet in de bus, en dan is het moment weer voorbij. De magie van een stemmer, in een vrij land, in een bekende omgeving, omgeven door vertrouwdheid.

Komt na 1 niet  2....?


Geen opmerkingen:

Een reactie posten